چگونه بازیگر شویم؛ چگونه ژِست بگیریم؟ - مجله کارنیکان

به گزارش، بازیگری یکی از مشاغل محبوب در سطح دنیا محسوب می گردد، بازیگری فارغ از شهرت و ثروتی که ممکن است برای فرد بازیگر به همراه داشته باشد، دنیای است که می توان در آن ایفای نقش در قالب شخصیت های مختلف را تجربه کرد.

در این بین اکثریت مواقع بازیگری به عنوان یکی از مشاغل سخت دنیا محسوب می گردد، شاید از دور برای بسیاری اینکه بازیگری اتفاقی سخت باشد، قابل لمس نباشد، اما اگر به صورت اصولی و به مفهوم واقعی به بازیگری نگاه کنیم، این هنر به واقع به تمرین، مطالعه، شهود و مطالعات فراوانی نیازمند است.

با مشاهده زندگی است که با زبان ژست ها آشنا می شویم و به میزان تغییر و جا به جایی آن ها نسبت به ژست دنیای پی می بریم.

بازیگر مقلد (lacteur-mimeur) به هر سبکی که بازی کند، با استفاده از عناصر بنیادی بازیگری و بر مبنای مشاهده واقعی و مستقیم زندگی به سرشاری و غنای نحوه بیان نمایشی خود می افزاید. خیابان بهترین مکان برای مشاهده است، زیرا در آن ژست ها، رفتارها، حرکت ها، چون کتاب گگردده ای، در دسترس او (بازیگر - مقلد) قرار می گیرد.

در آنجاست که مردمانی که نمی شناسدشان در حرکت و جنب و جوش اند و در برابرش به عرضه کمدی انسانی و پانتومیم زندگی که می بایست (او) روی صحنه آورد، مشغولند.

به تماشای دو راننده اتومبیل که از پس شیشه های بسته ماشین هاشان مشغول پرخاش و ناسزا گفتن به یکدیگرند بپردازیم؛ هر یک از آن ها در حالی که خود را محافظت شده در درون بدنه و شیشه های بسته ماشینش می انگارد، آغاز به همذات گرایی با قدرت و مارک ماشین خود می نماید. بدین ترتیب ژست ها ظاهر می شوند. ژست هایی که اغلب غیر مودبانه و توأم با حرکات تحقیر آمیز نسبت به راننده دیگر است.

آن ها به خود اجازه می دهند که به بیان و عرضه یک بازی هیجانی همراه با میمک و شبیه به پانتومیم، بپردازند. بنابر این دست به اعمالی می زنند یا کار هایی می نمایند که در جریان معمول زندگی هرگز نخواهند کرد. پس، مجموعه ای از ژست ها، ژست هایی که کاملا تصویری هستند بین دو راننده رد و بدل می گردد. اگر مشاجره آن ها از این حد فراتر رود، شیشه ها پایین کشیده می گردد و کلام وارد میدان می گردد. اما در بیشتر مواقع، به محض آنکه یکی از دو طرف آماده می گردد تا از ماشین خود پیاده و عملا وارد میدان گردد، دیگری ترسش می گیرد، کوتاه می آید و دست از کشمکش بر می دارد.

در این مورد، البته تفاوت های چشمگیری از یک کشور تا کشور دیگر وجود دارد. در ایتالیا امکان بسیار زیادی وجود دارد که دو راننده هر چه سریع تر از ماشین هایشان پیاده شوند و با داد و فریاد و ناسزاگویی یقه یکدیگر را بگیرند، مشت و لگدی به هم بزنند و بلافاصله به داخل ماشین ها برگردند و با انجام ژست هایی رکیک محل را ترک نمایند. در فرانسه، ژست های پرخاشگرانه آغازگر دعوا و در ایتالیا انتها دهنده کشمکش و ماجراست.

ژست های تقلیدی = پانتومیم رفتار های غیر مودبانه

ژست های ایمائی = میمیک

ژست های هیجانی = عصبانیت

ژست های اقدام = پیاده شدن از ماشین و دعوا

ژست های اقدام گریز = ترس و فرار

ژست های اقدام، کنشی

ژست های بیان حالت

ژست های اشاره و تذکر

که در هر سه همه تغییرات و جا به جایی ها، وارونه سازی ها و مشتقات ژست اولیه ثبت و ضبط شده است.

همه طبقه بندی ها با هدف ساده کردن و فهم بهتر پدیده ها صورت می گیرد. اما ژست، مانند زندگی پیچیده است و هر گونه سیستم یا روشی را نمی پذیرد. با این حال با مشاهده و دقت در جریان زندگی در می یابیم که:

ژست های اقدام: ترجیحاً کل بدن را درگیر و وادار به عمل می نماید.

ژست های بیان حالت: احساسات و شرایط روحی شخص را نشان می دهند.

ژست های اشاره و تذکر: تأکید بر کلام دارند؛ یا پیش از کلام قرار می گیرند، یا همراه با آنند و یا جایگزین آن می شوند.

منبع: میزان