نامه امیر کربلایی زاده برای پدرش - مجله کارنیکان

بابا سلام امروز پنج سال از رفتنت میگذره نمیدانم در جهانی تو چه میگذرد، جهانی ما هر روز پیچیده تر ،ترسناک تر میشه

پول،قدرت،شهوت همون چیزهایی که قرن هاست ظالم رو ظالم تر و مظلوم رو مظلوم تر نموده ،هنوز هست و بیشتر از پیش شده. دلخوشی های ساده دیروز شده حسرت امروز ،برادری و مرام و رفاقت و اخلاق، جاش رو به کینه و دورویی و بی معرفتی داده و هیچکسی از هیچکسی راضی نیست و همه همدیگرو متهم و مقصر و بی حرمت میکنیم و تازه این وسط یه ویروس مدام در حال تغییر، جهان رو به چالش کشیده

کاش بودی تا مثل بچگی ها که آژیر قرمز میزدن و هواپیماهای عراقی میومدن رو سر محلمون، تو مارو تو آغوش میگرفتی و تو پناهگاه امنت برامون از شیر بچه های خط نبرد میگفتی که خیالتون جمع اونا نمیذارن دست عراقی ها بهتون برسه

همواره بهم میگفتی تامیتونی کارهایی انجام بده که حال مردم خوب بشه انوقت حال خدا هم از داشتن تو خوب میشه

بابا میخوام ولی این روزها تو این شرایط خیلی سخته ،چطور وقتی دزدی، و رانت و اختلاس و بی کفایتی

باعث گرونی و نابرابری و مسائل فراوون شده باید کاری کنم تا حال مردمی که گاهی به خاطر حقوق اولیه شهروندیشون هم درد ورنج میکشن ،خوش کنم

نمیخوام این نامه تلخ تموم شه

تو همواره میگفتی خسته نشو تو کارت رو انجام بده شاید بتونی حتی فقط برای یه نفر کاری کنی، زمونه خودش شاهد و قاضی میشه، چشم بابا من ادامه میدم توهم که به خدا نزدیکی بگو بیشتر هوامون رو داشته باشه، راستی این روزها پسرم داره بابا گفتن رو یاد میگیره و من هر روز مسئولیت پدر بودن رو بیشتر درک میکنم امید که مثل تو بتونم براش الگوی صبر و شجاعت و مردونگی باشم و بهش یاد بدم تاحد توانش برای آدمهای وطنش مفید باشه

دوستدار تا ابد همیشگی تو امیر

سپاس از کامنتهای پرمهرتون پوزش میخوام که نمیتونم جوابگوی همه باشم

روح عزیزانتون شاد????