سختی های زندگی گلنوش خسروی، نیمار ایرانی
به گزارش مجله کارنیکان، خبرنگاران: لیگ های اروپایی پذیرای نزدیک به 20 بازیکن ایرانی اند، اما بین آن ها فقط یک زن حضور دارد که برخلاف مردان لژیونر، موفقیت هایش بازتاب چندانی در رسانه های ایران ندارد.
گلنوش خسروی، بازیکن تیم ملی امید ایران، در 18 سالگی برای کوناک اسپور ترکیه توپ می زند. بازیکنی سرعتی، دو پا و گلزن که در هر دو پست هافبک چپ و راست می تواند بازی کند. او از 14 سالگی عضو تیم فوتبال ذوب آهن اصفهان شد و در رده های سنی نونهالان، نوجوانان، جوانان و امید برای تیم ملی ایران به میدان رفته است.
درباره مقایسه سبک بازی اش با نیمار ستاره فوتبال برزیل به روزنامه همشهری گفته است: به خاطر اینکه صورتم و برخی از حرکاتم شبیه اوست این لقب را داده اند. الگوی من نیمار نیست، ولی هرچقدر هم حاشیه داشته باشد بازیکن بزرگی است. گلنوش فوتبال را از کوچه های شاهین شهر اصفهان شروع کرد. پا برهنه بازی می کرد تا کفشش خراب نشود. حالا با قراردادی دو ساله به تیم کوناک اسپور در ازمیر پیوسته که در صندلی سوم لیگ ترکیه قرار گرفته است.
خسروی در شبکه نسیم صداوسیما گفته است: پدرم فقط 32 ساله بود که به خاطر تصادف از جهان رفت و نتوانست پیروزیت هایم را ببیند. تک فرزندم و کسی را جز مادرم ندارم. او یک تنه مرا به این نقطه رسانده. از نظر مالی ضعیفیم، اما با پیشرفتم در فوتبال، همه کار برای مادرم می کنم.
در کارنامه ملی گلنوش خسروی چندین گل از جمله دو گل زیبایش به اردن، همچنین گلزنی در برابر قرقیزستان، مالدیو و ... درج شده است. گلنوش درباره مسائل مالی در راستا فوتبالش می گوید: در روز های بد سرمان پایین بود و جنگیدیم. با خوردن یک بیسکویت مادر، تا آخر شب آن قدر بازی می کردم تا از هوش بروم. مادرم شغل ثابتی نداشت. برای همین یک بیسکویت به زحمت می افتاد، اما به رویم نمی آورد. وقتی غذا در خانه نیست، اولین نفری که سیر است مادر است.
او با درخشش در لیگ ترکیه می تواند ادامه فوتبالش را در تیم های بزرگتر اروپایی پیگیری کند. گلنوش درباره وضعیتش در ترکیه می گوید: تیم ما چند لژیونر دیگر هم از نیجریه و رومانی دارد و هدف مان قهرمانی است. گرچه خداحافظی از ذوب آهن برایم سخت بود، اما همه چیز، خیلی بهتر از ایران است. سرمربی مان و مدیر تیم خیلی حواس شان به من است و مدام می پرسند مسئله ای نداری.
این شرایط با شیوع ویروس کرونا و تعطیلی کامل رقابت های ورزشی دچار تغییر شده و گلنوش خسروی هم در ترکیه ماندگار شده است. او در این باره گفته است: بازیکنان تیم نزد خانواده های شان رفتند، اما من در قرنطینه سختی هستم و طبق قانون، زیر 20 ساله ها حق خروج از خانه را ندارند. با این حال همچنان آمار قربانیان در ترکیه بالاست.
او 10 ماه از مادرش دور بود و قصد داشت در ایام نوروز برای یک هفته به ایران بیاید، اما پیروز نشد.
منبع: برترین ها