دغدغه ام برای نوشتن بی نام پدر زیست بوم همدان بود - مجله کارنیکان

جوان آراسته در ابتدای این نشست به دو مساله اساسی و ویژگی شاخص کتاب اشاره کرد و گفت: تسلط آقای موسویان نسبت به شخصیت ها قابل تحسین است؛ گویی که با شخصیت ها زیست مشترک داشته اند و شاید دانش روان شناسی ایشان به این شخصیت پردازی خوب و عمیق کمک کرده است.

وی مساله دوم و قابل توجه در این رمان را روایت پیچیده و درهم تنیده اثر ذکر کرد و اضافه نمود: نویسنده رمان به تک تک روایت ها مسلط است و آن ها را به خوبی پردازش کرده است.

این کارشناس فرهنگی شرح داد: ترکیب این دو مساله یعنی پیچیدگی حاصل از شخصیت پردازی درست با پیچیدگی حاصل از روایت، رمانی را رقم زده که خواننده را به تلاش و کشف داستان وادار می کند و او را تا انتهای رمان با خود همراه می سازد.

در بخش دیگری از این برنامه، سیدمیثم موسویان در مورد صحبت های منتقد جلسه یادآور شد: دلیل تسلط بر شخصیت پردازی و ژرف بودن و آشنابودن شخصیت ها این است که من بخش بزرگی از دغدغه ام برای نوشتن بی نام پدر این بود که درباره بافت سنتی، آشنایان و آدم های زیست بوم خودم یعنی همدان بنویسم.

موسویان ادامه داد: به این ترتیب شخصیت هایی معادل پدر و دایی هایم در این داستان حضور دارند. یعنی شخصیت محمود که در داستان می بینید را به خاطر عشق و محبت به پدرم خلق کردم. در کل آدم های این داستان، کسانی هستند که جلوی چشمم حضور داشته اند و به همین دلیل است که به این خوبی توانسته ام آن ها را به مخاطب معرفی کنم.

وی به مفاهیم و محتوای داستان بی نام پدر اشاره کرد و گفت: شخصیت اصلی داستان، یک کشمکش روان شناختی بر سر حلال زاده بودنش دارد که این کشمکش و درگیری در نهایت با توجه به آن حدیث پیامبر(ص) که هرکه علی(ع) را دوست دارد، حلال زاده است، حل می شود.

این نویسنده بیان کرد: یکی از ابعاد داستان، همین حدیث است. این ، یک خط فرعی برای داستان اما یک خط اصلی اعتقادی و باوری است. در داستان بی نام پدر خرده قصه های رستم و سهراب، بهلول و عقده ادیپ فروید هم وجود دارند که من سعی کردم در لایه های زیرین متن به آن ها اشاره کنم.

منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایران