ایجاد ارتش ابرسربازها در چین؟! - مجله کارنیکان

آیا چین می خواهد چیزی شبیه کاپیتان آمریکا بسازد؟ پاسخ سازمان های اطلاعاتی آمریکا به این سوال مثبت است. اما تبلیغات به کنار، ساخت یک ابرسرباز دیگر وهمیات صرف نیست و علاقه به آن نیز مختص به چین نیست.

منابع مالی هنگفت و میل به پیشی دریافت از دیگران به نیرو های نظامی در سراسر جهان اجازه می دهد که در مبحث فناوری دست به نوآوری بزنند، از تجهیزات فوق مدرن گرفته تا تجهیزات ساده.

چسب برزنتی را در نظر بگیرید. تولید آن نتیجه پیشنهاد یکی از کارگران کارخانه مهمات سازی در ایالت ایلینوی آمریکا بود که پسرانش در زمان جنگ جهانی دوم در نیروی دریایی این کشور خدمت می کردند.

چیزی که باعث نگرانی وستا استوت می شد این بود که سرباز ها در جریان تبادل آتش باید با چسب های کاغذی ضعیفی کلنجار می رفتند که آن زمان برای بستن جبعه های مهمات استفاده می شد. پیشنهاد او استفاده از چسب پارچه ای ضدآب بود.

البته خانم استوت نتوانست حمایت مدیرانش را کسب کند، برای همین مستقیما به فرانکلین روزولت، رئیس جمهور وقت آمریکا، نامه نوشت و او هم به تولیدکنندگان نظامی دستور داد که ایده او را اجرایی کنند.

اگر ضرورت نظامی می تواند چسب نواری بهتری ایجاد کند، دیگر چه کار هایی می تواند بکند؟

باراک اوباما، رئیس جمهور وقت آمریکا، در سال 2014 هنگامی که داشت طرحی جدید را معرفی می کرد به خبرنگاران گفت: خیلی خلاصه بگویم که می خواهم اعلام کنم داریم مرد آهنین می سازیم.

حاضران در جلسه خندیدند، اما او شوخی نمی کرد: ارتش آمریکا از چند وقت پیش از آن کار روی این پروژه را آغاز کرده بود - لباس محافظی که به لباس تهاجمی تاکتیکی کاربر سبک (تالوس) معروف است. یک ویدیوی تبلیغاتی هم پخش شد که شبیه بازی های رایانه ای بود و شخصی را نشان می داد که در حالی که این لباس را پوشیده بود به نیرو های دشمن حمله می کرد و گلوله ها با برخورد به زره کمانه می کردند.

البته این پروژه به خاتمه نرسید و بعد از پنج سال لغو شد. اما امید سازندگانش بر این است که بتوان برای قطعات مختلف آن کاربرد های دیگری پیدا کرد. استخوان بندی خارجی تنها یکی از فناوری های آینده داری است که نیرو های نظامی به منظور بهینه کردن سربازانشان در دست تحقیق و توسعه دارند.

بهینه سازی چیز جدیدی نیست - از دوران باستان به بعد، پیشرفت در اسلحه، تجهیزات و آموزش به تقویت سربازان منجر شده است. اما بهینه سازی دیگر به بهتر کردن تفنگی که سربازان استفاده می کنند محدود نمی شود. ایجاد تغییر در خود سرباز هم بخشی از بهینه سازی است.

ویدیویی تبلیغاتی آمریکا درباره فناوری استخوان بندی خارجی معروف به تالوس

ولادمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، در سال 2017 هشدار داد که بشریت شاید به زودی چیزی خلق کند که از بمب اتم نیز بدتر است.

او گفت تصور این که بشریت انسانی با خصوصیات تعیین خلق کند کار سختی نیست. این بحث دیگر نظری نیست و می تواند عملی شود. این انسان می تواند یک ریاضی دان نابغه باشد، یک نوازنده درخشان یا حتی یک سرباز، شخصی که می تواند بدون ترس، همدردی، پشیمانی و درد بجنگد.

جان رتکلیف، اداره کننده سابق اطلاعات ملی ایالات متحده، سال گذشته از این هم جلوتر رفت و اتهام تعیینی به چین وارد کرد.

او در روزنامه وال استریت ژورنال نوشت چین آزمایش هایی روز اعضای ارتش آزادی بخش خلق انجام داده است تا بلکه بتواند سربازانی با توانایی های بیولوژیکی بیشتر تولید کند. قدرت طلبی پکن حد و مرز اخلاقی سرش نمی شود.

چین گفت که این مقاله مجموعه ای از دروغ ها است.

با این که دولت بایدن بسکمک از برنامه های دولت قبلی را کنار گذاشته است، تنش با چین احتمالا یکی از شاخصه های سیاست خارجی ایالات متحده باقی خواهد ماند، و هر چند که ایوریل هینز، اداره کننده اطلاعات ملی در دولت جدید، درباره ارزیابی های سلفش اظهار نظر نکرده است، اما در گذشته نسبت به تهدید چین هشدار داده است.

دسترسی به یک ابرسرباز قطعا برای نیرو های نظامی جذاب است - سربازی را تصور کنید که می تواند درد و سرمای شدید را تحمل کند و مسئله ای هم با کم خوابی نداشته باشد. اما تلاش آمریکایی ها برای ساخت مرد آهنین نشان می دهد که محدودیت های فناوری می تواند آرزو ها را نقش بر آب کند.

دو نفر از شخصیت های آکادمیک آمریکا با انتشار مقاله ای در سال 2019 گفتند که ارتش چین در حال پیگردی فعالانه فنونی مانند ویرایش ژنوم، استخوان بندی خارجی و همکاری انسان-ماشین است. این گزارش عمدتا بر اساس گفته های برنامه ریزان نظامی چین تنظیم شده بود. الزا کانیا، یکی از نویسندگان آن مقاله، نسبت به نظرات رتکلیف ابراز تردید کرده است.

ژنتیک می تواند به سربازان کمک کند تا عملکرد بهتری در شرایط سخت داشته باشند

خانم کانیا، عضو ارشد مرکز امنیت نوین آمریکا، می گوید مهم است که درک دقیقی از مباحث جاری در ارتش چین و چیز هایی که علاقه دارند به فعلیت برسانند داشته باشیم، اما در عین حال باید به فاصله این آرزو ها با واقعیت امروز فناوری نیز توجه کنیم.

حتی اگر ارتش ها در سراسر جهان علاقه وافری به ساخت ابرسرباز داشته باشند... چیز هایی که در عمل امکان پذیر است نهایتا دست کسانی را که می خواهند مرز ها را جابه جا کنند می بندد.

رتکلیف در مقاله خود به آزمایش روی افراد بزرگسال اشاره کرده بود. با این که می شود با استفاده از ویرایش ژنوم برخی شاخصه ها را در بزرگسالان تغییر داد، تغییر دی ان ای رویان یکی از محتملترین شیوه ها برای رسیدن به ابرسرباز است.

دکتر هلن اونیل، استاد ژنتیک مولکولی در کالج دانشگاهی لندن، می گوید این کار شدنی است و پرسش اصلی این است که آیا دانشمندان حاضر به استفاده از این فناوری خواهند بود یا نه.

به گفته او استفاده از این فناوری ها - ویرایش ژنوم و ترکیب آن با کمک باروری - دارد در علم ژنتیک و کشاورزی به روال عادی تبدیل می شود. چیزی که در حال حاضر غیراخلاقی به نظر می رسد ترکیب این دو فناوری برای استفاده انسانی است.

هی ژیانکوی، دانشمند چینی، در سال 2018 با صدور اعلامیه ای خبرساز شد - او توانسته بود با تغییر پیروز دی ان ای رویان دو دختر دوقلو مانع از ابتلای آن ها به ویروس اچ آی وی شود.

البته اعلام این خبر باعث خشم عمومی شد. چنین کاری در بیشتر کشور ها ممنوع است، از جمله در چین. ویرایش این شکلی ژنوم معمولا فقط در رویان های بی استفاده ای مجاز است که حاصل لقاح مصنوعی باشند، آن هم به این شرط که بلافاصله بعد از ویرایش نابود شوند و از آن ها برای ایجاد بچه استفاده نشود. این دانشمند از کار خود دفاع کرد، اما نهایتا به خاطر سرپیچی از قوانین دولتی زندانی شد.

بسکمک از کسانی که برای نوشتن این مقاله با من مصاحبه کردند عقیده دارند که مورد ژیانکوی نقطه عطفی در اخلاق زیستی است. دانشمندان می گویند که این تغییرات نه تنها مانع از ابتلای این دو خواهر به اچ آی وی شد، بلکه توانایی های شناختی آن ها را هم افزایش داد.

هی ژیانکوی این دوقلو ها را با استفاده از فناوری کریسپر خلق کرده بود که راهی است برای ایجاد تغییرات تعیین و دقیق در دی ان ای موجود در سلول های زنده. شما می توانید برخی ویژگی ها را حذف کنید و ویژگی های دیگری را جایگزینشان کنید.

این فناوری قابلیت های زیادی دارد و می تواند علاجی باشد برای بیماری های ارثی. اما کاربرد نظامی آن چیست؟

کریستوف گالیشه، پژوهشگر ارشد در موسسه فرانسیس کریک لندن، می گوید فناوری کریسپر انقلابی است.

اما در عین حال می گوید که محدودیت هایی هم دارد. او این فناوری را با یافتن و جایگزین کردن کلمه ها در یک متن مقایسه می کند - شما می توانید خیلی راحت عبارت های تعیینی را عوض کنید، اما کلمه ای که جایگزین می کنید لزوما در همه جا معنی نخواهد داد.

او می گوید این که تصور کنیم یک ژن فقط یک تاثیر دارد اشتباه است. شاید با تغییر یک ژن انسانی ایجاد کنید که عضله های قویتری دارد و در ارتفاعات راحتتر تنفس می کند. اما شاید بعد از مدتی سرطان بگیرد. از طرف دیگر، جدا کردن برخی ویژگی ها کار سختی است - مثلا ژن های مختلفی در تعیین قد فرد نقش دارند؛ و ویژگی هایی که تغییر پیدا می کنند به شکل ارثی به نسل های بعد نیز منتقل خواهند شد.

برخی تحلیلگران می گویند فعالیت های چین واکنش مستقیم به آمریکا است. گزارشی که در سال 2017 در روزنامه گاردین منتشر شد می گفت که یکی از مراکز نظامی ایالات متحده ده ها میلیون دلار روی فناوری انقراض ژنتیکی سرمایه گذاری کرده است. این فناوری می تواند باعث انقراض گونه های مهاجم شود و به گفته کارشناسان سازمان ملل احتمالا کاربرد نظامی هم دارد.

البته چین و آمریکا تنها کشور هایی نیستند که دنبال راهی برای برتری می گردند. به نیرو های مسلح فرانسه نیز اجازه داده شده است که سربازان بهینه ایجاد کنند و محدودیت های اخلاقی پژوهش های لازم نیز در گزارشی تعیین شده است.

فلورنس پارلی، وزیر دفاع این کشور، گفته است که ما باید با حقایق روبه رو شویم. همه مثل ما شک و تردید ندارند و ما باید خودمان را برای آینده آماده کنیم. حتی اگر دانشمندان بتوانند ویژگی های شخصی یک فرد را بهتر کنند، استفاه نظامی از این فرد می تواند مسائل خودش را به همراه داشته باشد.

برای مثال، آیا یک سرباز می تواند در محیط نظامی و زنجیره فرمان آن آزادانه با یک درمان تعیین موافقت یا مخالفت کند. گزارش شده است که هر دو کشور چین و روسیه واکسن کووید-19 را روی سربازان خود آزمایش کرده اند.

این استخوان بندی خارجی که توسط ذهن هدایت می شود به مرد معلول اجازه داد که مجددا راه برود

پروفسور جولیان ساوولسکیو، کارشناس اخلاق در دانشگاه آکسفورد، می گوید نیرو های نظامی برای ترویج منافع سرباز ایجاد نشده اند. هدف از ایجاد نیروی نظامی رسیدن به برتری استراتژیک یا پیروزی در جنگ است. قراردادن سربازان در موقعیت های خطرناک هم حد و حدود خودش را دارد، اما سطح آن بالاتر از حد و حدودی است که بر مردم عادی اعمال می شود.

پروفسور ساوولسکیو می گوید که مقایسه خطر های اینگونه تغییرات با فایده هایش برای همه مهم است. اما اضافه می کند که البته معادله در ارتش فرق می کند. افراد خطر را متحمل می شوند، ولی قالبا نفعی نمی برند. قرار دریافت سرباز در موقعیت مرگ و زندگی عادی است، و شاید به نظر برسد که باید از هر گونه تغییری که شانس زنده ماندن را بیشتر می کند استقبال کرد.

اما پتریک لین، استاد فلسفه در دانشگاه ایالتی پلی تکنیک کالیفرنیا، می گوید مساله به این راحتی نیست.

بهینه سازی نظامی به معنی آزمایش کردن روی شهفرایندان خودتان و در خطر قرار دادن آن ها است، برای همین معلوم نیست که سربازان بهینه شده چقدر محفوظتر خواهند بود. کاملا بر عکس، شاید آن ها را به ماموریت های خطرناکتری بفرستند که سربازان عادی را نمی فرستند.

شاید راه زیادی تا رسیدن به کاپیتان آمریکا باقی مانده باشد، اما احتمال تحولات پیش بینی نشده را هم نمی توان نادیده گرفت.

پروفسور ساوولسکیو می گوید نظارت اخلاقی یا دموکراتیک بر تحولات جاری در نیرو های نظامی کار سختی است، چرا که ذاتا با پنهان کاری و اختفاء همراه است تا منافع ملی به خطر نیافتد. برای همین از نظر اخلاقی کار سختی است. حتی در علم و پزشکی هم که کار ها با شفافیت نسبی انجام می شود کار سختی است.

لین می گوید یکی از چالش های اصلی این است تقریبا همه این پژوهش ها استفاده دوگانه دارند. برای نمونه، پژوهش درباره استخوان بندی خارجی ابتدا با هدف درمان بیماران آغاز شد، مثل کمک به افراد معلولی که نمی توانند راه بفرایند.

اما این استفاده درمانی را خیلی راحتی می توان تسلیحاتی کرد، و تعیین نیست که چطور می توان مانع از این کار شد که به این معنی است که تعیین نیست چطور می توان بر آن نظارت کرد، چرا که اعمال محدودیت شاید باعث شود پژوهش های درمانی نیز به مشکل بخورند.

دکتر اونیل معتقد است که چین در زمینه ژنتیک پیشرفت زیادی داشته است و باقی کشور ها خود را در موقعیت نامساعدی قرار داده اند.

او می گوید به نظرم وقت خود را با مباحث اخلاقی هدر داده ایم و بهتر بود که بر واقعیت موجود تمرکز کنیم. انرژی بیش از حدی صرف حدس و تفکرات پادآرمان شهری می شود، در حالی که باید به خطرات واقعی بپردازیم و این فناوری را اعمال کنیم تا به درک بهتری از آن برسیم. شکی نیست که دیگران این کار را خواهند کرد و همین حالا هم دارند می کنند. فقط با ادامه فرایند تحقیق است که می توانیم به مسائل احتمالی آن پی ببریم.

منبع: فرادید