روایت رسول صدرعاملی از غریزه هایی که به خیانت ختم نمی شوند - مجله کارنیکان

در ابتدای این نشست، رسول صدرعاملی با اشاره به اینکه بسیار هیجان زده هستم که بعد از سال ها دوباره با یک فیلم در جشنواره حضور دارم گفت: قطعا فیلم ضعف هایی دارد که برمی شود به تجربه فضایی که هیچ الگویی نداشت.

وی درباره یک خطی بودن داستان اعلام کرد: کوشش کردم از یک سینمای اجتماعی فاصله بگیرم و به یک سینمای انسانی برسم. سعی کردیم با همراهی بازیگران مخاطب را همراه کنیم. مسائل داستان در فضای ذهنی کارکترها می گذرد و لازم بود در این فضای تلخ و ملتهب از دوستی حرف بزنیم کارکترها از غریزه خود پیروی می نمایند و در نهایت به انسانیت و رفاقت می رسند.

وی تاکید نمود: بازیگران این فیلم از بین 900 نفر و با همکاری پانته آ پناهی ها انتخاب شدند و امیدوارم بازیگران جوان این فیلم نیز مانند دیگر بازیگران آثارم تبدیل به بازیگران مطرح شوند.

صدرعاملی تاکید نمود: در این فیلم از خیانت حرف نزده ایم این فیلم درباره خیانت حرف می زند، کارکترهایی که در معرض خیانت قرار می گیرند و از آن سلامت خارج می شوند.

نیاستی بازیگر جوان این فیلم هم در پاسخ به این پرسش که چرا شبیه نگار جواهریان بازی می نماید شرح داد: بسیاری به من گفتند شبیه جواهریان هستم اما من هیچ وقت در خصوص آن و اینکه مانند وی بازی کنم فکر ننموده بودم. فکر می کنم که برای این یک نابازیگر را در فیلمی انتخاب می نمایند که به این فکر نکند که چه کار باید انجام دهند.

صدرعاملی ادامه داد: پرویز شهباری 4 قصه برای من گفت و من این قصه را انتخاب کردم. پرویز شهبازی در سال94، این فیلمنامه را 4 بار بازنویسی نموده بود.

وی اعلام کرد: همه آدم های این فیلم درگیر غریزه های خود شده اند و هیچ ربطی به نسل خاصی هم ندارند. معتقدم این فیلم جذاب ترین خاتمه را دارد و بسیار داستان جذابی است که حتی ساخت آن در سینمای دنیا هم تجربه نشده است.

علی مصفا نیز درباره فیلم گفت: این فیلم فیلمنامه متفاوتی داشت چراکه در سینمای ایران چنین روابط انسانی را نشان نداده بودیم.

کریستف رضاعی در خاتمه گفت: در موسیقی این فیلم سعی کردم رابطه این دو دوست را نشان دهم، رابطه ای که خیانت در آن وجود ندارد، مساله بعدی این بود که کوشش کردم با موسیقی فضای مینیمالی که دانشجویان در دانشکده تجربه می نمایند را نشان دهم.