استفاده ترکیه از آب به عنوان سلاحی علیه سوریه، نقض قوانین بین المللی است

به گزارش مجله کارنیکان، منابع وابسته به اداره سدهای سوریه خبر دادند که مقامات ترکیه، آبی که به رودخانه فرات سرازیر می گردد را به میزان زیادی کاهش داده اند، به طوری که میانگین آب در دوره گذشته و از ابتدای اکتبر 2020، از یک چهارم مقداری که در توافق امضا شده بین کشورهای در جهت رودخانه از مبدأ تا خاتمه آن ، در نظر گرفته شده، کمتر است؛ به این ترتیب، آبی که پس از کاهش اخیر در رودخانه فرات جریان دارد، برای استفاده و سرمایه گذاری، به ویژه در این فصل از سال، کافی نیست.

استفاده ترکیه از آب به عنوان سلاحی علیه سوریه، نقض قوانین بین المللی است

بهترین تجربه سفر را با سفر به ترکیه در تابستان در خاطراتتان ثبت کنید. از استانبول زیبا تا آنتالیا رویایی و بالون سواری در شهرهای ترکیه تا کلی تفریح دیگر در انتظار شماست، خاطراتی از مردم مهمانواز ترکیه که همیشه در ذهن شما خواهد ماند.

به نقل از ایندیپندنت، محمد طربوش، مدیر اداره سدهای شمال و شرق سوریه، در گفت وگو با شبکه خبری روسیه الیوم، گفت که سطح آب رود فرات برای اولین بار در تاریخ، بیش از پنج متر کاهش یافته است. وی اضافه نمود که بر اساس توافقنامه های بین المللی امضا شده بین سوریه، ترکیه و عراق، سهم سوریه از آب رود فرات در اصل 500 مترمکعب در ثانیه است اما آبی که اینک به سوریه می رسد، حدود 200 مترمکعب در ثانیه است.

بدیهی است تداوم این شرایط سخت، امنیت غذایی بیش از سه میلیون نفر را به دلیل توقف آبیاری ناشی از سطح پایین آب، به خطر می اندازد. علاوه بر آن، کاهش آب رودخانه فرات می تواند به کمبود آب آشامیدنی منجر گردد و زندگی حداقل سه میلیون نفر را در مناطق وسیعی از سوریه مانند شهرهای عین العرب، منبج، رقه، دیرالزور، حلب و روستاهای واقع در جهت رودخانه که به آب فرات وابسته اند، تهدید کند.

این نخستین باری نیست که ترکیه از آب فرات به عنوان ابزاری برای زیر فشار گذاشتن دولت سوریه استفاده می نماید؛ به عنوان مثال، در تابستان سال 2020، ترکیه جریان آب از رود فرات را کاهش داد و صدها غیرنظامی را از دسترسی به آب مورداستفاده برای فراوری برق و آبیاری، محروم کرد. علاوه بر آن، کمبود آب در سد فرات که به عنوان بزرگترین سد این کشور شناخته می گردد، کاهش فراوری برق موردنیاز برای تأمین غذا برای ساکنان ده ها شهر در شمال سوریه را در پی داشته است.

در ماه مارس 2020، دیده بان حقوق بشر از ترکیه خواست که از قطع آب و استفاده از آن به عنوان سلاح، خودداری کند. این سازمان هشدار داد که کمبود آب، توانایی سازمان های بشردوستانه را برای حمایت از غیرنظامیانی که در معرض خطر شیوع ویروس کرونا قرار دارند، کاهش می دهد.

رود فرات از ترکیه سرچشمه می گیرد و سرانجام به اروندرود در جنوب عراق می ریزد. 90 درصد آب فرات از ترکیه می آید و 10 درصد دیگر آن، از سرشاخه های آبی داخل سوریه تأمین می گردد.

در دهه 1960 و پس از هزاران سال تقسیم آب در حوزه دجله و فرات، اختلاف و ناسازگاری میان کشورهای ترکیه، سوریه و عراق بر سر جریان آب به قلمرو آن ها شروع شد. هرچند بین سال های 1960 و 1990، کشورهای یادشده در چندین مورد با هم همکاری داشتند، اما وقایع دیگری باعث شد این کشورها تا آستانه جنگ هم کشیده شوند.

بر اساس پیش بینی های سازمان ملل متحد، آب رودخانه های دجله و فرات تا سرانجام قرن به ترتیب 30 و 60 درصد کاهش خواهد یافت اما احتمال می رود که سوریه و عراق دچار کاهش بیشتری شوند. به همین دلیل، توافق بر سر مدیریت درست آب های مدیترانه، برای تأمین ثبات و امنیت در منطقه اهمیت بسیاری دارد. البته علاوه بر جنبه های زیست محیطی، عوامل دیگری که به مسئله آب ربطی ندارند هم تنش میان کشورهای حوزه دجله و فرات را افزایش داده اند. اول این که گسترش جنگ سرد، تنش در خصوص آب را عمیق تر کرد؛ به طوری که ترکیه به ناتو پیوست، در حالی که عراق و سوریه روابط خود را با اتحاد جماهیر شوروی سابق، گسترش دادند.

دوم، تا دهه اول قرن بیست ویکم، حزب کارگران کُردستان (پ.ک.ک) یکی از موضوعات اصلی اختلاف میان سوریه و ترکیه بود و سپس تا سال 2005، اختلاف اراضی درباره منطقه اسکندرون (استان ختای)، عامل دیگر تشدید تنش میان دو کشور شد.

پس از آن که ترکیه سیاست استفاده از آب به عنوان ابزاری برای زیر فشار گذاشتن سایر کشورهای حوزه فرات و پیوند دادن آن با مسائل غیر مرتبط با آب را در پیش گرفت، تنش ها بیش از پیش شدت یافت؛ به طور مثال، در سال 1987، ترکیه و سوریه به توافقی دست یافتند که بر اساس آن ترکیه متعهد شد 500 مترمکعب آب در ثانیه را به سوریه رها کند و سوریه در ازای این امر تعهد کرد که پشتیبانی خود از حزب کارگران کُردستان عراق را سرانجام دهد.

این توافقنامه، پیش زمینه خطرناکی را ایجاد کرد؛ زیرا چنانچه پیش بینی می شد، میزان آب کلا کاهش یافت و در نتیجه، نفوذ سیاسی ترکیه زیاد شد. حالا اگر ترکیه از سوریه یا عراق (یا از هردو) بخواهد در ازای تأمین آب، با کُردها رفتاری داشته باشند که فراخور سیاست ترکیه باشد، موضوع آب با چالش های سیاسی گره می خورد؛ افزون بر این که درگیری های مداوم بین دولت ترکیه و جدایی طلبان کُرد، ممکن است در آینده به یک درگیری بین المللی تبدیل گردد.

در سال 1997، ترکیه از امضای کنوانسیون آب سازمان ملل متحد امتناع ورزید؛ بنابراین، ترکیه که در بالادست رود فرات واقع شده است، نشان داد که خود را به رعایت اصول مندرج در توافقنامه، به ویژه آسیب نرساندن به کشورهای حوزه رودخانه و تقسیم عادلانه آب، ملزم نمی داند.

اگر اهمیت آب در قرن بیست ویکم را با اهمیت نفت در قرن بیستم مقایسه کنیم، هرگز مبالغه نکرده ایم؛ با این حال، بعضی از استراتژیست ها اهمیت آب را نادیده می گیرند. اما حقیقت این است که نفت، گزینه های جایگزین دیگری مانند گاز طبیعی، انرژی باد، انرژی خورشیدی و هسته ای دارد در حالی که برای آشامیدن، فاضلاب شهری و صنعت کشاورزی، هیچ گزینه دیگری به جز آب، وجود ندارد.

بدین ترتیب، جامعه جهانی باید ترکیه را زیر فشار بگذارد تا از استفاده از آب به عنوان سلاح سیاسی و تشنه نگه داشتن میلیون ها غیرنظامی و نابود کردن محصولات کشاورزی، دست بردارد. بدون شک، استفاده از چنین روش هایی به معنای تروریسم دولتی علیه غیرنظامیانی است که در اختلافات و ناسازگاری های سیاسی بین کشورها، هیچ نقش و پیوندی ندارند.، ایسنا

منبع: ایران آنلاین
انتشار: 22 تیر 1400 بروزرسانی: 22 تیر 1400 گردآورنده: karnikan.ir شناسه مطلب: 1792

به "استفاده ترکیه از آب به عنوان سلاحی علیه سوریه، نقض قوانین بین المللی است" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "استفاده ترکیه از آب به عنوان سلاحی علیه سوریه، نقض قوانین بین المللی است"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید